CHARYBDIS

CHARYBDIS

gurges vorticosus in freto Siculo, versus Meridiem, iuxta litus Tauromenitanum, Scyllae oppositus, contrariis fluctuum concutsibus in miram altitudinem allurgens, statisque temporum vicibus obvia quaeque absorbens, iterumque evomens. Virg. l. 3. Aen. v. 420.

Dextrum Scylla latus, laevum implacata Charylbdis

Obsidet: atque imô barathri ter gurgite vastos

Sorbet in abruptum fluctus rursusque sub auras

Erigit alternos, et sidera verberat undâ.

Habuit ex Homero, Odyss. 12. v. 104.

Τῷ δ᾿ ἀπὸ δῖα χάρυβδις ἀναῤῥοιβδεῖ μέλαν ὕδωρ,

Τρὶς μὲν γὰρ ἀνίησιν ἐπ᾿ ἤματι, τρὶς δ᾿ ἀναροιβδεῖ.

Ovid. l. 7. Met. v. 62.

Quid? quod nescio qui mediis concurrere in undis

Dicuntur montes, ratibusque inimica Charybidis,

Nunc sorbere fretum, nunc reddere; cinctaque savis

Scylla rapax canibus Siculo latrare profundo?

Idem Ponticorum l. 4. Ep. 10. v. 27.

Nec potes infestis conferre Charybdin Achaeis,

Ter licet epotet, ter vomat illa fretum.

Hesych. Χάρνβδις, χάσμα θαλάςςης, ἢ καταιγὶς, Charybdis Bocharto, l. 1. Chanaan, c. 28. est Chor-obdan, h. e. foramen perditionis; nempe ut ait Seneca, in Consol. ab Marciam, c. 17. Hiatu magnô profundôque sorbet navigia. Hinc. Isidor. l. 13. Origin. c. 8. Charybdis dicta, quod gurgitibus occultis naves absorbeat. Inde laudandus Horatius, qui meretricem rapacissimam, et voracissimam atque avatissimam nominat Charybdim, l. 1. Od. 27. v. 19.

----- ----- Ah miser

Quanta laboras in Charybdi,

Digne puer meliore flammâ.

Poetae fabulantur, Charybdim mulierem fuisse rapacissimam, a Iove, cum Herculis boves surripuisset, fulminatam, et in voraginem hanc conversam. Ceterum Charybdin hanc fusissime iuxta ac eruditissime describentem vide cluver. Sicil. Ant. p. 64. etc. Hodie Capo di Faro, et Capo Faro, a Pharo illic excitata, iuxta Pelorum promontor. ex adverso Scyllae, prope Messanam, in Boream. Charybdim definit Etymologus Πᾶν τὸ εἰς χάος καὶ ὄλεθρον κατάγον. Et praeter hanc, quam diximus, aliam describit circa Gades. Et Strabo, l. 6. Charybdin vocat Syriae locum inter Emessam et Apamaeam, in quo Orontes absorptus post XL. stadia russus emergit. Nic. Lloydius. Addo quod Charybdis natura haec, ut nunc velut subiectô igni cacabo perpetuo bulliat, nunc vortices, veluti turbinibus agitatos agat, quo tantô navigantibus sunt periculosiores, quantô ebullitiones minori eosdem periculo exponunt; siquidem per ebullientem Syotim impune transire licet, pereundum vero est, si vorticibus agitetur: observatumque fuit longâ nautarum experientiâ, tum maxime. Charybdim ebullire, quando Surophoenix freto dominatur; quod tanta tum violentia fieri solet, ut in columnae formam aquarum diluvia eructare videatur. Indagata fuit vorago haec, tempore Friderici Siciliae Regis ab urinatore Siculo, quem ob summam natandi peritiam Pescecola, seu Nicolaum Piscem, vocitare solebant: Hic testatus est, se sensisse in ea, 1. Aquae ex imo ebullientis tantum impetum, ut homo nullatenus ipsi resistendo esset, eôque se ipsum impeditum per diverticula nonnulla fundum petere oportuisse. 2. Scopulorum passim occurrentium ingentem multitudinem. 3. Euriporum aestus contrariis violentissimis agitationibus impense formidabiles. 4. Ingentes polyporum, etiam homine maiorum, greges, horrendis cirris instructos, quibus quem stringerent, inevitabili exanimarent morte. 5. Carchariarum denique maximorum copiam, dentium acutissimorum triplici serie horribilium. Eôdem cum secundâ vice Pescecola, auri, quod Rex in Charybdim proici curabat, cupidine allectus, se demisisset, ibi periit, numquam postea repertus: vide Athanas. Kircherum, Mundi subterr. l. 2. c. 15. et 16.